خبرنامه آموزشگاه موسیقی پارت
خبرنامه آموزشگاه موسیقی پارت - شماره اول
تار
در لغت ایرانی به معنی زه، سیم و از لحاظ ساز شناسی از گروه سازهای زهی-مضرابی است که در ساخت آن از چوب، پوست، استخوان، زه استفاده می شود.
تار یکی از مهمترین سازهای موسیقی (سنتی) ایران است و از حدود 200 سال پیش، از آن به عنوان یکی از سازهای اصلی موسیقی ایرانی نام برده شده است. طول کلی این ساز حدود 95 سانتی متر است. نوازنده تار ایرانی در حالت نشسته ساز را به صورت افقی روی ران پا قرار می‌دهد، به طوری که دسته تار طرف چپ و کاسه طنینی طرف راست نوازنده قرار گیرد. نوازنده سر انگشت‌های دست چپ را روی پرده هایی (دستان) که در طول دسته تار بسته شده است حرکت می‌دهد و با مضرابی که در دست راست دارد به سیم‌ها زخمه می‌زند.
سیم‌های 6 گانه تار عبارتند از: 2 سیم سفید (پائین) که هم صدا کوک می شوند، 2 سیم زرد (هم صدا)، یک سیم سفید نازک (زیر) و یک سیم زرد (بم) که دوتای آخری غالباً به فاصله اکتاو کوک می‌شوند.
حالت صحیح دست گرفتن تار:
