زادروز استاد فرامرز پایور

فرامرز پایور نوازنده سنتور و ردیف‌دان و تصنیف ساز نامدار موسیقی ایران در ۲۱ بهمن سال ۱۳۱۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصورالدوله، نقاش چیره‌دست دوره قاجار بود که با نواختن ویولن، سنتور و سه‌تار آشنایی داشت.

فرامرز پایور در سن ۱۷ سالگی، آموزش موسیقی را نزد استاد ابوالحسن صبا آغاز کرد و همچنین از محضر استادانی چون عبدالله دوامی و نورعلی خان برومند بهره برد. هنگامى که فرامرز پایور برای فراگیری سنتور به کلاس درس استاد ابوالحسن صبا در خیابان ظهیرالاسلام رفت، سه سال از درگذشت آخرین بازماندهٔ سنتورنوازان افسانه‌ای از نسل قدیم، استاد حبیب سماعی، می‌گذشت.

فرامرز پایور، یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا شد و تا سال ۱۳۳۶ که استاد صبا درگذشت، از آموزش‌های وی بهره برد.

استاد فرامرز پایور از سال ۱۳۳۳، فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و هنر وقت و از سال ۱۳۳۷ تدریس سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد. فرامرز پایور اولین سنتورنوازی بود که روى سنتور، نواسازى مى‌کرد و تنها در پى بداهه‌نوازی نبود. به بیان دیگر، فرامرز پایور اولین آهنگ‌سازى بود که ساز تخصصى او، سنتور بود.

فرامرز پایور سپس هارمونی و کمپوزیسیون را در کلاس استاد بزرگ آن زمان، امانوئل ملیک اصلانیان آموخت. در سال ۱۳۴۱ براى ادامه تحصیلات کلاسیک خود که سال‌ها پیش به عشق موسیقى آن را کنار گذاشته بود، از طرف وزارت فرهنگ و هنر به انگلستان فرستاده شد. از دانشگاه کمبریج در زبان و ادبیات انگلیسى دانشنامه گرفت و در تمام این سال‌ها تلاش فراوانی در جهت معرفی موسیقی ایرانی و سنتور به محافل دانشگاهى انگلستان انجام داد که برنامه‌هاى دلپذیرى از آن سال‌ها در آرشیو رادیو بی‌بی‌سی وجود دارد.
در این سال‌ها، برای شناساندن موسیقی اصیل ایرانی، از طرف دانشگاه لندن و دانشگاه کمبریج از فرامرز پایور خواسته شد تا کنفرانس‌هایی در این زمینه همراه با ساز خود ترتیب دهد. همه این کنفرانس‌ها با موفقیت انجام شد و از سوی این دانشگاه‌ها به دریافت جوایزی نائل گردید.

استاد فرامرز پایور را باید از نخستین رواج دهندگان گروه‌نوازی با ساختار سازهای ایرانی به شمار آورد و وی با دانش وسیعی که در زمینه موسیقی داشت و همچنین علاقه‌مندی و پی‌گیری فراوان توانست بسیاری از آموخته‌های خود از استادانی چون صبا و دوامی و برومند را در قالب کتاب سامان دهی کند که ردیف فرامرز پایور برای سنتور و همچنین نت نویسی نزدیک به 200 تصنیف به روایت استادش عبدالله خان دوامی از جمله این کارهاست.

فرامرز پایور در دههٔ ۱۳۶۰ به همراهی جلیل شهناز، علی اصغر بهاری، محمد موسوی و محمد اسماعیلی، «گروه اساتید» را تشکیل داد و سرپرستی، آهنگ‌سازی و نوازندگی سنتور را در آن به عهده گرفت. این گروه، آثار ماندگاری با محمدرضا شجریان و شهرام ناظری ارائه دادند.
تلاش‌های پایور، پلى بود بین میراث صبا و محجوبی و آن جریانی که جوانان موسیقی‌دان و تحصیل‌کرده در دانشکده هنرهای زیبا از اوایل دهه ۱۳۵۰ به راه انداختند و موسیقى ایرانی امروز را الگو شدند.

فرامرز پایور ۱۸ آذر ۱۳۸۸ در بیمارستان شهید باهنر اقدسیه تهران به علت ایست قلبی و مشکل تنفسی درگذشت.

موسیقی پاپ

اندی ویلیامز

سوم دسامبر ۱۹۲۷ – درگذشتهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۲
اندی ویلیامیز از خوانندگان مشهور موسیقی پاپ بود.

ویلیامز در وال لیک آیووا به دنیا آمد و اولین بار در دههٔ ۱۹۳۰ در کر کودکان یک کلیسا برنامه اجرا کرد.

او طی سال‌های فعالیت حرفه‌ایش ۴۲ آلبوم استودیویی منتشر کرد که ۱۷ تای آن‌ها گواهینامه طلا و ۳تای دیگر گواهی پلاتین دریافت کردند.

رونالد ریگان در زمان ریاست جمهوری صدای او را یک “گنج ملی” اعلام کرد.

 

اندی ویلیامز، موسیقی متن فیلم داستان عشق

تاریخ پیدایش موسیقی آکادمیک ایران

 

آلفرد ژان باتیست لومر

تاریخِ پیدایشِ موسیقی آکادمیک ایران

قسمت اول:

“در سال ۱۲۳۵ شمسی به درخواست ناصرالدین شاه، دو کارشناس ِموسیقی نظام به نام ِ “بوسکه” و “رویون” از طرف دولت فرانسه به ایران فرستاده شدند و یک دسته موسیقی نظامی با روش موسیقی نظام فرانسه در ایران بنیاد نهادند. این دسته “موزیک سلطنتی” نامیده شد و بوسکه رییسِ آن بود.

در سفرِ اولِ ناصرالدین شاه به فرنگ و در فرانسه شاه مجذوب دسته موزیک تشریفات می‌شود و جهت آموزشِ موسیقی نظام از مقاماتِ فرانسوی درخواست فردی صلاحیت‌دار را می‌کند. بنابراین «آلفرد ژان باتیست لومر» معاون هنگ اول گارد پیاده نظام فرانسه به عنوان رئیس موزیک نظام در سال ۱۲۴۷ به استخدام دولت ایران درآمد.

فکرِ تأسیسِ مدرسه ی موسیقی در ایران به موسیو لومر بازمی‌گردد. نخستین نهاد رسمی آموزش موسیقی به شیوه جدید، که در واقع شیوه غربی بود، با نامِ “شعبه موسیقی نظام” در مدرسه دارالفنون تشکیل شد و بسیاری از معلمان آن اروپایی بودند. در این دوره شش ساله در کنار دروس عمومی، تئوری موسیقی، آموزش یک ساز بادی، آشنایی با آهنگسازی نظامی، سازشناسی، هارمونی، پیانو، ارکستراسیون و کمپوزیسیون تدریس می‌شد…”

موسیقیدانان تاثیرگذار ۲۵ سال اخیر

 

“مارین آلسپ”

سمفونیِ شماره یک گوستاو مالر، به سمفونیِ تایتان مشهور است،زیرا به ارکستری با بیشتر از ۱۰۰ نوازنده نیاز دارد! و یک ارکستر بسیار بزرگ نیز به رهبری توانا نیازمند است تا نه تنها نوازندگان را هدایت کند، بلکه شنوندگان را نیز ترغیب به شنیدن موسیقی کند.
مارین آلسُپ به عنوان یک رهبرِ ارکسترِ زن شهرتِ جهانی دارد و مشوق بسیاری از زنان در رهبری ارکستر بوده و به آموزش آنها می پردازد.
او در مصاحبه ‌اش با روزنامه‌ تاتس، خاطره‌ای از دورانی که دانشجوی “لئونارد برنستاین” بود، نقل می‌کند که یک بار زمان رهبری، برنستاین به او گفته بود که اگر چشمانم را ببندم، نمی‌توانم حدس بزنم یک زن یا یک مرد است که ارکستر را رهبری می‌کند!
با این حال میگوید که در اولین جلسه ی تمرین با ارکستر، بسیاری از نوازندگان مرد، او را برای زن بودن و رهبریِ مالر مورد تمسخر قرار دادند ولی در پایان همان جلسه همگی به توانایی او غبطه خوردند!
“سمفونی شماره یک گوستاو مالر به رهبری مارین آلسپ”


Source: classicfm.com